Clubtour Roermond
Vandaag alweer de vijfde clubtour happening in Roermond deze keer. Ondanks alle omstandigheden met en rondom corona, was voor zo’n vijftig liefhebbers het middag concert een uitje. Deze keer kon je er niet omheen en was het gegeven vrijheid en voor de vrijheid voor anderen staan het thema van de voordracht van Gérard Cloīn. Hij was erbij als vertegenwoordiger dan SKVGOL en vroeg waardering, erkenning en respect voor de geüniformeerden van politie, brandweer, BOA’s, ambulance, douane , veteranen en militairen.
Zij staan klaar en doen stappen voorwaarts als anderen juist terug stappen. Zij zorgen voor onze vrijheid en bieden bescherming tegen bedreigingen daar van. Met een luid applaus werd aan het einde zijn voordracht ondersteunt en gedeeld. Het was goed dat daarna de rockers weer lustig hun muziek ten gehore brachten. Op 12 december wordt Sittard de laatste halteplaats van de Clubtour bij Poppodium Volt.
Bevrijdingsfestival Limburg Sena Performers Clubtour: Roermond – 21 november 2021
En het volgende reizende festival doet Roermond aan, na de Popronde en Crossing Border Line. De emotionele lading is evenwel anders. Waar muziek ook nu het vlees op de botten is, ligt er iets veel belangrijkers onder. Het vieren van onze vrijheid! Ik zie zelf muziek als hoogste kunstvorm, maar het zou allemaal niet mogelijk zijn zonder vrijheid om deze, of om het even welke kunst, te uiten, en je vrij te verwonderen over alle schoonheid. Ja, er spelen vandaag drie gave bands en dit keer aan de meer lawaaiige kant van het spectrum.
Andy & The Antichrist die snotty 70s punk uit een afgeleefde garage spelen, en heerlijk lomp door hun set heen rammelen. Mayleaf die behoorlijk schatplichtig zijn aan de grunge maar hun riffs zo dik en smeuïg maken dat Calvé ze binnenkort als broodbeleg in de winkel wil gaan verkopen. Waarbij het ook een tikkeltje grungy Tape Toy, uit Amsterdam, een meer vrolijke pop-noot brengt om wederom een mooie dag vol te maken. De muzikanten mogen zelf kiezen welke stijl ze spelen, welke naam ze dragen of boodschap die ze eventueel willen uitdragen. Net zoals de luisteraar het mooi mag vinden, of niet. Vrijheid dus!
De echte held van vandaag is evenwel Gérard, een oorlogsveteraan. In twee zinnen kan hij vertellen waarom vrijheid het hoogste goed is, en waarom de offers die hij en zijn collega’s door de jaren heen hebben gebracht zo ongelooflijk waardevol zijn. En deze offers reiken zoveel dieper dan wij kunnen begrijpen. Als onze jongens en meiden terugkeren van welk exotisch klinkend front dan ook lijkt voor ons, onwetende burgers, de strijd gestreden. We kunnen weer ’s nacht heerlijk op één oor slapen. En dagenlang klagen over het weer, de politiek en de foute beslissingen van scheidsrechters in de Eredivisie. De veteraan moet dan nog een tweede, vaak langere, veldslag leveren. Niet met wapens, maar met zich zelf. Zijn eigen rol weer terugvinden aan het thuisfront. Vader, echtgenoot, keeper van het lokale elftal, werknemer in de burgermaatschappij. Kippenvel, twee duimen dik, als Gérard vertelt over Libanon 1982, en zijn inzet daar en de terugkeer naar Nederland. In een oorlogssituatie, hoe beangstigend ook, verwacht je vuurgevechten en mortierinslagen, maar je weet nog niks over de traumatische bagage die ongewild mee het vliegtuig ingaat. Als bij terugkomst je vierjarige zoon, in zijn kinderlijke levensbeschouwelijke wijsheid zegt, terwijl hij zijn vader aankijkt; “papa is nooit echt thuisgekomen”, dan breekt het hart en rolt een eenzame traan over de wang.
Hoe fragiel is dan ook de vrijheid als ik, na deze enorme eyeopener, peinzend, in een donkere stad waar een noodverordening geldt, het Zwartbroekplein oversteek en zie dat een zestal afgetrainde ME’ers, dat net uit een gepantserde politiebus is gestapt, een groep opgeschoten jongeren om hun identificatie vraagt? Zouden deze jongens weten welk gevecht onze militairen nog dagelijks voeren, met geweer of in hun hoofd, zodat zij het niet hoeven te doen?
bron: Martijn Welzen, Facebook
